Στην πραγματικότητα είμαι ένας άνθρωπος που αγχώνεται πολύ εύκολα, πολύ δυνατά. Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες τα μαλιά μου άσπρισαν. Κυριολεκτικά κι ολοκληρωτικά. Καθώς έτσι κι αλλιώς είναι βαμμένα κανένας εκτός από μενα και την κομμώτρια μου δεν το καταλαβε. Όταν είμουν μικρή θυμάμαι στις ειδήσεις της ΕΡΤ να λένε για μια ερευνα που εγινε στην Ευρώπη κι εδειχνε πολύ μεγάλα ποσοστά αγχους στους εργαζόμενους. Ειχαν φερει ενα ψυχολόγο να εξηγήσει τι παει να πει άγχος. Άγνωστη λεξη ήταν.
Για να μην τρελαθώ, για να μην σκέφτομαι, όταν ειμαι σπίτι φτιάχνω πράγματα με τα χερια μου. Αυτή είναι μια καρέκλα που μετέτρεψα από τις κλασσικές της μητέρας μου. Χρησιμοποίησα ενα υφασμα που εκανα τον ντεντεκτιβ για να βρω. Τα στοιχεια που ειχα γιαυτό ηταν η φωτογραφία που ηδη εχω δημοσιευσει. Ετσι ξεκίνησε:
Εαν υπήρχε ενδιαφέρον πιθανόν να εδινα όλα τα βήματα που ακολούθησα, εχω κρατήσει φωτογραφίες , νομίζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου